بسمه تعالی
یلدا(چله)
این واژه، سریانی و به معنای «میلاد» است و چون شب یلدا را با تولد حضرت مسیح(علیه السلام) تطبیق می کردند آن را به این نام خوانده اند. چون ایرانیان این شب را شب تولد میترا(مهر) می دانسته اند آن را با تلفظ سریانی اش پذیرفته اند و در واقع یلدا با نوئل اروپایی که در 25 دسامبر تثبیت شده، معادل است، بنابر این نوئل اروپایی همان شب یلدا یا شب چله ایرانی است.
از سنت های شب یلدا، شب نشینی، دید و بازدید و صله رحم است؛چنان که بهره گیری علمی از فرصت آن با بیان مسایل علمی و تاریخی، خواندن اشعار بویژه شعر حافظ و تفال به اشعار حافظ و …. سنت دیگر آن است. مناسب است مومنان در چنین فرصت هایی با زوایای زندگی و سیره معصومان(علیهم السلام) در جهت رشد و کمال علمی و معنوی آشنا شوند.
نکته در مورد فال حافظ:

فال، اطلاع دادن از آینده و شناختن حوادث ( بد یا خوب) از راه شنیدنی ها و دیدنی هاست.
فال گیر معمولا با توجه به سخنی که از کسی می شنود یا چیزی که می بیند،در باره حادثه ای که به زعم او در آینده روی خواهد داد،اظهار نظر می کند. آنچه امروزه در باره فال و فال گیری مرسوم است،یک نوع تنّبؤ و تکهّن(پیش گویی،غیب گویی) است که در اسلام برای افراد عادی ممنوع و حرام است و پذیرفتنی نیست؛ ولی تفال(فال نیک گرفتن) در برابر تطیّر(فال بد زدن) در اسلام پذیرفته شده است. در باره پیامبر خدا(ص) نقل شده است که آن گرامی(در باره کارها) فال نیک را می پسندید و فال بد نمی زد. خود آن حضرت برخی امور را به فال نیک می گرفت…..
آنچه در میان مردم مرسوم است که در زمان های خاص،مانند شب یلدا، اشعار حافظ را می خوانند و به آن تفـال می زنند،یک نوع سرگرمی است و اگر خاطری را مشوش نکند و برای پیشرفت و کمال وی مانعی ایجاد ننماید و بی جهت امید به زندگی را از او نگیرد،اشکالی ندارد.
منبع: مفاتیح الحیاه ، آیت الله جوادی آملی ،صص 768-769
یلداتان به خیر ونیکی
کتابخانه مدرسه علمیه فاطمیه (علیها سلام) شهرکرد